Mantelzorger mevrouw P.

Ruim 2,5 jaar was ik mantelzorger van mijn echtgenoot. Naarmate mijn echtgenoot zieker werd (Alzheimer en diverse andere lichamelijke aandoeningen), werd de zorg intensiever. Naast het geheugen van mijn echtgenoot dat minder werd, namen de zorgtaken toe. Financiën regelen, afspraken maken met o.a. specialisten, regelen van ziekenhuisopnames, medicijninname, inzetten van wijkverpleging, zorgen voor goede en gezonde voeding, het altijd áán staan, ook ‘s nachts, alert zijn op vallen en of onwel worden van echtgenoot. 

De ontkenning van echtgenoot dat het ziekteproces erger werd, maakte de zorg zwaar, immers het ging allemaal goed. Geen ziekte-inzicht. Er was geen wederkerigheid meer. Ik raakte mijn echtgenoot kwijt.

Naarmate de maanden verstreken, eiste de verzorging zijn tol. Ik raakte overbelast en mezelf kwijt in de energie vretende taken. Ook mentaal. Na een tip van een vriendin, die zag dat ik moeite had mijn benen eronder te houden, heb ik contact opgenomen met Mantelzorgcentrum Nunspeet. De stap vond ik best groot, dacht dat er ergere situaties bestonden waarin mensen mantelzorger waren.

De gesprekken die ik heb gehad met een maatschappelijk werker van het Mantelzorgcentrum Nunspeet, lieten me inzien hoe uitgehold ik was, fysiek en mentaal. Steeds maar verder over je grens heen gaan, jezelf kwijtraken, het gevoel elk moment om te vallen. Een eenzame weg die je vanuit verantwoordelijkheid aangaat in de zorg van je echtgenoot. De gesprekken, een luisterend oor, het feit dat er iemand voor me was, was erg steunend en troostend. Zonder oordeel. Mijn verdriet mocht er zijn. De gesprekken gaven me ook inzicht in hoe ik mezelf weer enigszins op de rit kon krijgen. Naar mezelf kijken, wat had ík nodig, tijd inplannen voor een stukje ontspanning. Als ik zou omvallen was er niemand die voor mijn echtgenoot kon zorgen. Leren loslaten waar nodig.

Naarmate de gezondheid van mijn echtgenoot afnam, is hij opgenomen in een verzorgingshuis en daar, na een kort verblijf, overleden.

Dankbaar ben ik dat ik gebruik heb gemaakt van Mantelzorgcentrum Nunspeet. Gezien en gehoord worden, de gesprekken hebben me door een zware tijd geloodst. Er worden activiteiten georganiseerd voor mantelzorgers, al heb ik daar geen gebruik van gemaakt.

Vriendelijke groet, Mevrouw P.